Τμήμα Υποβοηθούμενης Απώλειας Βάρους

Η παχυσαρκία είναι νόσος αναγνωρισμένη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, και με δεδομένη την παγκόσμια αύξηση των πασχόντων (ο αριθμός έχει τριπλασιαστεί σε σχέση με το 1975), θεωρείται από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 παγκόσμια πανδημία. Ο σημαντικότερος λόγος είναι η υιοθέτηση δυτικού τρόπου ζωής, με μείωση της άσκησης και αύξηση των προσλαμβανόμενων θερμίδων με κατανάλωση επεξεργασμένων τροφών υψηλής περιεκτικότητας σε σάκχαρα και λιπαρά.

Έχει αρνητικό αντίκτυπο στους πάσχοντες. Η ποιότητα ζωής είναι χειρότερη και το προσδόκιμο επιβίωσης πτωχότερο από τον μέσο όρο. Ο κίνδυνος καρδιαγγειακών επεισοδίων αυξάνεται κατακόρυφα, εν μέρει και λόγω του πολύ αυξημένου κίνδυνου εμφάνισης Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2. Το επιπλέον βάρος προκαλεί προβλήματα σε οστά και αρθρώσεις, μειώνοντας ακόμα περισσότερο την κινητικότητα, συνεπώς και τη δυνατότητα άσκησης. Κι αυτό που δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητό από τον γενικό πληθυσμό, είναι ότι η παχυσαρκία αποτελεί πολύ σημαντικό επιβαρυντικό παράγοντα για ανάπτυξη διαφόρων μορφών καρκίνου, όπως οισοφάγου, παχέος εντέρου, μαστού και ενδομητρίου.

Πολλοί παχύσαρκοι πάσχουν από μεταβολικό σύνδρομο. Χαρακτηρίζεται από κεντρικού τύπου παχυσαρκία, υπέρταση, ψηλή χοληστερίνη και Διαβήτη, σε συνδυασμό με αντίσταση στην ινσουλίνη. Πάσχοντες με μεταβολικό σύνδρομο δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο να χάσουν βάρος καθώς, λόγω  των συνυπαρχόντων προβλημάτων μπορεί να αποκλείονται από συγκεκριμένα προγράμματα διατροφής ή άσκησης, αφού μπορεί να υπάρχουν αυξημένοι κίνδυνοι για επιπλοκές.

Εκτός από όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να ξεχνάμε την ψυχοκοινωνική επιβάρυνση που συνοδεύει την παχυσαρκία. Πολλοί πάσχοντες παρουσιάζουν διαταραχές συναισθήματος (αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη κτλ.), χαμηλή αυτοεκτίμηση και διαταραχές εικόνας σώματος. Η παχυσαρκία αποτελεί στίγμα και οι πάσχοντες είναι θύματα διακρίσεων στο εργασιακό περιβάλλον, στην εκπαίδευση και στις ακαδημαϊκές κοινότητες, στον χώρο της υγείας και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι διακρίσεις αυτές επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο τις ψυχοκοινωνικές διαταραχές των πασχόντων. Το ίδιο κάνει και η πολύ διαδεδομένη αλλά εντελώς λαθεμένη άποψη της παχυσαρκίας ως αποτέλεσμα έλλειψης θέλησης και αυτοσυγκράτησης. Η παχυσαρκία είναι πολυπαραγοντική νόσος με ιδιαίτερα πολύπλοκους αιτιολογικούς και επιβαρυντικούς μηχανισμούς, και η υπεραπλούστευση της έλλειψης θέλησης επιτείνει τις διακρίσεις, και αποτρέπει τους πάσχοντες από το αναζητήσουν εξειδικευμένη πολυπαραγοντική ιατρική φροντίδα.  

Η Ιατρικά Υποβοηθούμενη Απώλεια Βάρους απευθύνεται σε:      

• Άτομα που αποτυγχάνουν στην προσπάθεια αλλαγής τρόπου ζωής (σωματική άσκηση και ισορροπημένη διατροφή)
• Άτομα που επανειλημμένα καταφέρνουν να χάσουν κιλά, αλλά η διακοπή της δίαιτας συνοδεύεται από επαναπρόσληψη βάρους.       
• Άτομα που για ιατρικούς λόγους δε μπορούν ν ακολουθήσουν προγράμματα διατροφής και άσκησης                                                                                       

Οι λόγοι της επιτυχίας της Ιατρικά Υποβοηθούμενης Απώλειας Βάρους είναι πολλαπλοί. Εξαρχής ο πάσχοντας που απευθύνεται στον γιατρό, και ειδικά σε χειρουργό παχυσαρκίας, έχει αποδεχτεί το επιπλέον σωματικό βάρος ως σημαντικό πρόβλημα υγείας, και είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει οποιαδήποτε θεραπεία. Ο εξειδικευμένος γιατρός, με μεγάλη εμπειρία στη διαχείριση και τη θεραπεία της παχυσαρκίας, και βαθιά κατανόηση της ψυχολογίας των πασχόντων και της πολυπλοκότητας των αιτίων της παχυσαρκίας, είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος για να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες του κάθε πάσχοντα. Ο γιατρός έχει εμπειρία σε όλες τις τεχνικές απώλειας βάρους, συμπεριλαμβανομένων φαρμακοθεραπείας, ενδοσκοπικής και χειρουργικής θεραπείας. Και με τη χρήση συνδυασμών φαρμακευτικής θεραπείας, ενδοσκοπικών τεχνικών και χειρουργείων παχυσαρκίας, δημιουργεί εξατομικευμένο πλάνο θεραπείας, με βασικό σκοπό την αποτελεσματική μακροχρόνια απώλεια βάρους, και την μείωση της πιθανότητας επαναπρόσληψης σε βάθος χρόνου.  

Η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας χωρίς συντονισμό είναι αποσπασματική και ασύνδετη. Όσοι δε μπορούν να βελτιώσουν τη διατροφή και τον τρόπο ζωής με τη βοήθεια των αντίστοιχων επαγγελματιών, ή ξαναπαίρνουν βάρος μετά από κάθε προσπάθεια, απευθύνονται σε πολλούς διαφορετικούς διαιτολόγους στην αναζήτηση μιας λύσης, σε ενδοκρινολόγους για θεραπεία, ή σε χειρουργούς για χειρουργική αντιμετώπιση. Δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός και κανένας έλεγχος, με τους περισσότερους πάσχοντες να μην ενημερώνονται καν για τις πολλές διαφορετικές επιλογές του υπάρχουν. Ο ειδικός στην Ιατρικά Υποβοηθούμενη Απώλεια Βάρους, με βαθιά κατανόηση των αιτιών της παχυσαρκίας και προσωπική εμπειρία στις φαρμακευτικές, ενδοσκοπικές και χειρουργικές τεχνικές, μπορεί να συνδυάσει διαφορετικά εργαλεία με τρόπο προσαρμοσμένο στις ανάγκες του κάθε πάσχοντα, και με βάση τις προτιμήσεις και τους μακροχρόνιους στόχους, να δημιουργήσει ένα πλάνο θεραπείας, με σκοπό την αποτελεσματική και μακροχρόνια απώλεια βάρους χωρίς υποτροπές.

Οι Μέθοδοι Ιατρικά Υποβοηθούμενης Απώλειας Βάρους είναι:

–Αλλαγή τρόπου ζωής: Σχεδόν όλοι οι παχύσαρκοι έχουν ζητήσει κάποια στιγμή τη βοήθεια διαιτολόγων, η οποίοι στη συντριπτική πλειοψηφία είναι πολύ καλοί στο να βοηθούν στην γενικότερη αλλαγή συμπεριφοράς, τόσο διατροφικής, όσο και αύξησης της καθημερινής κατανάλωσης θερμίδων με άσκηση. Συχνά έχουν επίσης απευθυνθεί και σε ψυχολόγο για τον ίδιο λόγο. Ο εξειδικευμένος γιατρός μπορεί να κατανοήσει και να αντιμετωπίσει καλύτερα συνυπάρχοντα προβλήματα που μπορεί να κάνουν την αλλαγή τρόπου ζωής πολύ πιο δύσκολη. Π.χ. είναι πολύ σημαντικό το περπάτημα στην απώλεια βάρους, όμως ένας παχύσαρκος με οστεοαρθρίτιδα στα πόδια θα δυσκολεύεται πολύ να περπατήσει. Αντίστοιχα, άλλα προβλήματα υγείας μπορεί να δυσκολέψουν την αλλαγή συμπεριφοράς. Όπου είναι απαραίτητο, ο πάσχοντας μπορεί να παραπεμφθεί ξανά στον διαιτολόγο ή στον ψυχολόγο, ως συμπληρωματικό μέτρο στην υπόλοιπη αγωγή. 

–Φαρμακευτική θεραπεία: Υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα 2 νέα φαρμακευτικά σκευάσματα με έγκριση για αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Ο συνδυασμός Ναλτρεξόνης και Βουπροπιονικού, και τα δυο ασφαλή φάρμακα που χρησιμοποιούνται για δεκαετίες, είναι πολύ αποτελεσματικός στη βελτίωση κακών διατροφικών συνηθειών. Ο συγκεκριμένος συνδυασμός δρα στα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου, και αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο ο πάσχοντας αποζητά αλλά και αντιλαμβάνεται την ανταμοιβή που παίρνει από το φαγητό, και ειδικά από τις τροφές υψηλής θερμιδικής αξίας όπως γλυκά και υδατάνθρακες. Το αποτέλεσμα είναι η μείωση της όρεξης, με μεγάλη μείωση των τσιμπολογημάτων που πολλές φορές είναι ένοχα για πρόσληψη βάρους, ενώ η επίδραση του στην κατανάλωση γλυκών είναι εντυπωσιακή. Η Λιραγλουτίδη είναι συνθετικό ανάλογο μιας εντερορμόνης που παράγεται φυσιολογικά από τον ανθρώπινο οργανισμό και βρίσκεται αυξημένη σε άτομα που έχουν υποβληθεί σε χειρουργεία παχυσαρκίας. Χορηγείται με καθημερινές ενέσεις, και οδηγεί σε μείωση της όρεξης, αύξηση της απελευθέρωσης ινσουλίνης από το πάγκρεας και μείωση της αποθήκευσης γλυκογόνου. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από μείωση των προσλαμβανόμενων θερμίδων έχει επίδραση στο μεταβολισμό του πάσχοντα. Και τα δυο φάρμακα έχουν πιθανές παρενέργειες με πιο συχνή την ναυτία, έχουν πολύ συγκεκριμένο τρόπο λήψης για να μειωθεί η πιθανότητα παρενεργειών και να αυξηθεί η δραστικότητά τους, και πρέπει να λαμβάνονται μόνο μετά από συμβουλή γιατρού και οι πάσχοντες να παρακολουθούνται. Εφόσον συνυπάρχουν άλλες παθήσεις όπως διαβήτης και διαταραχές του συναισθήματος μπορεί να είναι απαραίτητη η εκτίμηση του πάσχοντα από ενδοκρινολόγο ή ψυχολόγο.